[spider_facebook id=”1″]
EETGEDRAG
Gewicht verliezen is in theorie heel eenvoudig. Wie minder en gezonder eet en meer gaat bewegen valt vanzelf af. In de praktijk blijkt het echter niet zo eenvoudig te zijn om slank te worden en te blijven. Vaak wordt gedacht dat afvallen een kwestie is van voldoende wilskracht. Mensen die willen afvallen voelen zich vaak ook slappelingen als ze een dieet niet kunnen volhouden. Ook de maatschappij beschouwt dikke mensen vaak als mensen die over te weinig wilskracht beschikken. Toch blijkt uit onderzoek uit onderzoek dat dikke mensen niet over minder wilskracht beschikken als slanke mensen. Bij een worsteling met het gewicht spelen veel meer factoren een rol.
Voeding heeft meer functies dan alleen het voeden. Er zijn verschillende redenen om te eten. Allereerst bij honger, maar ook bij sociale gebeurtenissen, uit gewoonte, uit verveling, als beloning, om te straffen en om te troosten. Eten is gedrag. Wie gewicht wil verliezen en op gewicht wil blijven komt er daarom niet met een goede moed en wilskracht alleen. Om blijvend af te vallen, is dus een gedragsverandering nodig. Inzicht in het eigen eetgedrag is belangrijk. Zodra je inziet waarom je te zwaar bent, kan de stap naar blijvende gedragsverandering worden genomen.
80 tot 95% van de mensen die op dieet gaan, vallen terug en komen na een geslaagde lijnpoging weer aan. Succesvol afvallen is dus niet een kwestie van louter wilskracht of een wonderdieet. Het draait om het veranderen van vastgeroeste gewoonten en om het veranderen van je gedrag.
Als gewichtsconsulent en cognitief gedragstherapeut kan ik je helpen om meer inzicht te krijgen in jou eetgedrag.
Allereerst moet je je bewust worden hoe emoties en prikkels van buitenaf jou eetgedrag beïnvloeden. Er zijn verschillende soorten probleem eters. Maar hoe herken je of je een probleem eter bent? Hieronder een korte omschrijving van de 3 meest in de psychologie omschreven eetgedragsproblemen.
Emotie eters
Een emotie eters zijn mensen die gaan snoepen en snaaien om ‘lastige’ gevoelens te dempen.. Ze hebben niet per se honger, maar gebruiken het voedsel als een manier om met hun negatieve emoties om te gaan; ze eten hun verdriet en stress weg. Dit zou komen doordat zij niet goed in staat zijn een onderscheid te maken tussen hongergevoelens en onaangename gevoelens in de maag en darmen veroorzaakt door verdriet, boosheid, stress of angst. Het probleem hierbij is daarnaast dat er vaak sprake is van een vicieuze cirkel. Stress leidt tot meer eten en meer eten leidt weer tot stress. Het resulteert nog al eens in een werkelijke eetstoornis, boulimia nervosa.
Externe eters
De geur van brood die je doet watertanden wanneer je ’s morgens voorbij de bakker loopt. Dit is een voorbeeld van een externe prikkel die je ertoe kan doen zetten om iets te eten te pakken. Maar over het algemeen zul je minder snel iets pakken wanneer je verzadigd bent. Voor externe eters werkt dit echter anders. Zij zullen door blijven eten, zelfs wanneer zij verzadigd zijn, zolang bepaalde voedselprikkels (bijv. geur en smaak) aanwezig zijn. Het komt over het algemeen bij iedereen wel eens voor om een extra bonbon of koekje te pakken, terwijl zij eigenlijk al vol zitten. Ook bij een lopend buffet eet men over het algemeen wel meer dan “de bedoeling” was, en zit je uiteindelijk barstensvol. Bij een externe eter komt dit extreem vaak voor. Zij hebben namelijk moeite met het interpreteren van hun gevoelens van honger en verzadiging en weten niet meer wanneer hun lichaam wel of geen behoefte aan voedsel heeft.
Dikkere mensen reageren sterker op het zien en ruiken van voedsel.
Lijngerichte eter
Mensen die lijngericht denken zijn voortdurend bezig met eten, hun gewicht en calorieën tellen. Door het volgen van diëten hebben ze vaak een andere kijk op voeding gekregen. Voeding is een vijand geworden, waarmee voortdurend een strijd wordt gevoerd. Er wordt onderscheid gemaakt tussen “goed” en “slecht” voedsel. Echt zonder schuldgevoel genieten van een uitgebreide maaltijd of wat lekkers is er meestal niet bij.
Extreme lijngerichte eters hebben vaak irreële gedachten over eten en afvallen, zoals: als ik dit stuk taart eet kom ik meteen een kilo aan. Dat is niet realistisch. Niemand komt van een kilo aan van een stuk taart.
Mensen die gewicht willen verliezen zijn vaak rigoureus gaan lijnen. Hierdoor komt een persoon onder een bepaald gewicht dat hij of zij eigenlijk behoort te hebben (het gewicht dat het lichaam in principe handhaaft). Een constant hongergevoel ontstaat, waardoor het dieet telkens weer wordt onderbroken en iemand steeds weer terugvalt in een eetbui. Het gaat hierbij om het welbekende “jojoën”.
Hoe extremer het dieet, hoe groter het risico dat het fout gaat. Vooral door jezelf verboden voedsel te ontzeggen, maakt het moeilijker een dieet vol te houden. Lijnen hoeft niet per se te leiden tot problematisch eetgedrag. Dit hangt vooral af van het evenwicht in het dieet dat je volgt. Het moet in principe een dieet zijn dat je vol zou kunnen houden voor de rest van je leven.
